Het leven van een werkende moeder gaat niet over rozen. En dat pad kan nog eens extra bemoeilijkt worden rond de etenstijden. Zeker wanneer je als moeder met zulke kritische eters te maken hebt als mijn zoons Andreas (7), Gabriël (5) en Christiaan (3).
Samen eten lijkt zoiets vanzelfsprekends. Maar lukt het ons altijd? Samen rustig ontbijten of na school en het werk ‘gewoon’ gezellig met elkaar aan tafel zitten? Ik moet eerlijk zeggen dat ons “eetmomentjes” niet altijd een feest zijn. Zelfs iets simpels als het bord leeg eten en alles netjes opdrinken kan echt een uitdaging zijn.
Een korte beschrijving van ons eetpatroon tijdens een werkweek.
Het begint al vroeg. Andreas en Christiaan zitten op school en dus begin ik al vroeg met het smeren van broodjes. De heren hebben zo hun eigen voorkeur wat ze tussen de middag willen eten. Maar vanzelfsprekend zorg ik dat beiden een stukje fruit in hun trommeltjes vinden. Na het klaar maken van de broodtrommels wek ik de jongens en maak in hun ontbijtjes. Veelal pendelen de heren heen en weer tussen de ontbijttafel en de tv. Wanneer mijn man de kinderen naar school brengt, is het tijd voor mijn jongste om wakker te worden en te ontbijten. Christiaan eet graag broodjes of een papje. En ja, het lukt hem om altijd àlles vies te maken.
Tussendoor hebben we ook de nodige eetmomentjes. Een stukje fruit of soepstengels, een glaasje melk of een bakje yoghurt en natuurlijk zo nu en dan iets lekkers als een snoepje of koekjes. Op de dagen dat Andreas en Gabriel voetballen, sluiten ze de training steevast af met een zakje chips. Gelukkig hebben ze die calorieën er dan al af gesport. Als ik ’s avonds van mijn werk kom, wachten 3 hongerige jongetjes op me: Een gezellige drukte met al die kleine rakkers.
Helaas verloopt ons avondeten daardoor wel iets chaotischer dan ik zou willen. De eerste die gaat eten is Christiaan. Hij eet nog heel graag potjes. Dat geeft mijn andere zoontjes mooi de gelegenheid nog (even) buiten te spelen. En die rust kan ik goed gebruiken. Want als Christiaan klaar is met zijn eten, begin ik te koken voor de andere 2 heren. Vaak komt op dat moment mijn man binnen met de benodigde boodschappen.
Ik probeer zo gezond mogelijk te koken maar helaas heb ik kinderen met een hartstochtelijke hekel aan groenten. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar zelfs het kleinste stukje groente wordt feilloos gedetecteerd. Vaak pureer ik de groenten dan ook en verwerk ze op een voor hun onherkenbare manier. Het avondeten is natuurlijk ook het moment om de dag met elkaar door te nemen. Zo horen we de laatste nieuwtjes uit de klas en van het schoolplein.
In het weekend loopt het gelukkig anders. Wij nemen dan meer tijd voor het gezamenlijk ontbijt of avondeten! Met 3 jonge kinderen blijft het altijd een uitdaging. Maar al het geklets en de meest gekke vragen over van alles en nog wat maken een hoop goed.
